Krajowa Rada Izb Rolniczych zaprezentowała ostatnimi czasy stanowisko, zgodnie z którym w przypadku braku dzierżawcy obwodu łowieckiego Rolnicy nie będą mogli ubiegać się o  odszkodowanie za szkody wyrządzone w ich majątku przez zwierzynę. Teza ta – na całe szczęście – nie znajduje potwierdzenia zarówno w obowiązujących przepisach prawa mających niewątpliwie zastosowanie w tej materii, jak również moim doświadczeniu zawodowym, które wskazuje na to, że sądy dostrzegają potrzebę ochrony prawa własności.

Nie zmienia to jednak faktu, iż inicjatywa Krajowej Rady Izb Rolniczych jest inicjatywą zasługującą na uznanie i wsparcie, którego staram się udzielać przy każdej nadarzającej się okazji. Zarówno bowiem Rolnicy, jak i Myśliwi winni – nie zważywszy na częstokroć sztucznie kreowane konflikty – współpracować i wspierać siebie nawzajem.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, iż tematyka szkód łowieckich jest niezmiennie punktem zapalnym w relacjach pomiędzy poszkodowanymi Rolnikami, a Polskim Związkiem Łowieckim, (w tym również kołami łowieckimi). Widząc potrzebę wyjścia naprzeciw oczekiwaniom zarówno Rolników, jak i myśliwych – nierzadko zdezorientowanych w gąszczu niezrozumiałych uregulowań prawnych – wyjaśniam, iż prawo własności zwierząt łownych jest niezmiennie prawem cywilnym z elementami publicznoprawnymi – zwierzęta łowne stanowią bowiem składnik mienia Skarbu Państwa. Zgodnie zatem z literą prawa niedopuszczalnym jest kreowanie sytuacji w której to mielibyśmy do czynienia z „rzeczą niczyją” za którą nikt nie ponosi odpowiedzialności. Co więcej, zaprezentowane stanowisko prowadzi do konkluzji, w której podmioty posługujące się taką interpretacją prawa robią to w celu jego obejścia. Jedno jest pewne – nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta co więcej z ochrony.